نقش جوامع بومی و مدنی در پیشبرد اهداف توسعه هزاره

دستور کار 21،  اجلاس زمین (Rio Summit)

به منظور مقابله با آثار جانبی توسعه صنعتی بر محیط زیست و بهره برداری گسترده انسان از منابع طبیعی، کنفرانس جهانی محیط زیست و توسعه در سال 1992 با نام اجلاس زمین در ریودوژانیرو برزیل، برگزار گردید که تدوین و انتشار برنامه قرن بیست و یکم توسعه و محیط زیست جهان تحت عنوان" دستور کار 21" حاصل آن گردید.   

                                       

در مقدمه فصل اول دستور کار 21 آمده است : " بشریت در لحظه حساسی از تاریخ قرار دارد، نابرابری بین کشورهای مختلف و درون هر کشور ، به سوی جاودانه شدن در حرکت است. فقر و گرسنگی ، فقدان بهداشت و بی سوادی رو به وخامت گذاشته و اکوسیستم هایی که حیات ما به آنها متکی است ، پیوسته رو به زوال است . ادغام مسائل توسعه با مسائل زیست محیطی و توجه بیشتر به این دو موجب می شود نیازهای اساسی همه افراد بشر تامین گردد و سطح زندگی آنها ارتقا یابد، اکوسیستم ها بهتر حفظ و اداره شده و آینده ای بی خطرتر و سعادتمندتر در انتظار جهانیان باشد. هیچ کشوری نمی تواند به تنهایی به این مهم دست یابد مگرهمراه با هم و در مشارکتی جهانی برای توسعه پایدار."

در این راستا، دست اندرکاران توسعه به شکست برنامه ریزی متمرکز پی برده و تشخیص داده اند که جوامع محلی در ساماندهی امور و استفاده مناسب از منابعی که در اختیارشان  می باشد ، ظرفیت بالایی دارند . امروزه در برنامه ریزی های توسعه ، دولتها بستر بیشتری برای بخش خصوصی و نیروهای محلی ایجاد و آنها را تشویق و ترغیب می کنند. از آنجا که، یک سیستم برنامه ریزی و تصمیم گیری متمرکز، نمی تواند از دانش و تجربه مقامات محلی ، که به واسطه حضورشان در محل ، فرصت ارتباط بیشتر با جامعه و مشکلات را دارا می باشند، بهره گیرد بی شک استفاده از منابع انسانی بومی کمک و فرصت بزرگی در رسیدن به اهداف توسعه پایدار خواهد بود.

ارزش اقتصادی آبسنگها

چند وقتی است یکسری از مقالات و یا ترجمه هایی را که در خصوص محیط زیست و مسائل مرتبط با آن در دست دارم، در اختیار روزنامه یا مجله قرار می دهم تا به این ترتیب مقالاتی که متن طولانی تری دارند و مجال استفاده از آن فقط در وبلاگ فراهم نیست، برای علاقه مندان و متخصصان دردسترس تر باشد.  

    مقاله ای تحت عنوان" مرجان هایی که گردشگران را صید می کنند" آخرین نوشته اینجانب است که در صفحه 11 (لینک ) روزنامه ایران اجتماعی چاپ شده است.   

البته عنوان اصلی این مقاله "آبسنگهای مرجانی، ارزش اقتصادی و توسعه صنعت اکوتوریسم" است که بنا به سلیقه روزنامه، تیتر آن تغییر یافت.  

سالهاست که دیدن جزایر مرجانی و گذران اوقات فراغت در کنار این آبسنگها و سواحل زیبای آن ، فرصتی را پیش آورده که جوامع بومی نیز از ارزشهای اقتصادی و زیست محیطی این منابع ارزشمند بهره مند شوند. گردشگران، ارزش خاصی برای طبیعت و مواهب طبیعی قائل بوده و به منظور لذت بردن از زندگی دریایی به  مناطقی که بکر و حفاظت شده باشند سفر می کنند. این افراد که حدود 45 میلیون نفر در سال می باشند،  سالیانه 8.5 میلیون دلار هزینه تفریحی خود را صرف گذراندن تعطیلات در مناطق ساحلی دارای صخره های مرجانی می کنند. در همین راستا تقریبا 10.5 میلیون نفر افراد بومی که در امتداد این سواحل زندگی می کنند از مزایای حضور این گردشگران استفاده می کنند.  

اهدای جایزه نقدی تلبرگ به قربانیان سیل پاکستان توسط مدیر یونپ

در دورانی که به نظر می رسد انسانیت رو به زوال است و برخی از آدمها در قدرت طلبی و حرص ثروت اندوزی خود دست و پا می زنند ، هنوز کسانی هستند که از قدرتی که خدا در اختیار آنها گذاشته در راه کمک به بندگان ضعیف استفاده می کنند. پرداخت جایزه نقدی در کنار اقدامات عملی پیشین در راستای اهداف کاری سازمانی، نمونه ای از تکمیل یک صفت انسانی است . خبری که در زیر میخوانید اشاره به موضوع  فوق است.  

مدیر اجرایی برنامه محیط زیست ملل متحد، جایزه نقدی تلبرگ را به قربانیان سیل پاکستان اهدا کرد.

نایروبی-30 آگوست 2010- آخیم اشتاینر، مدیر اجرایی برنامه محیط زیست ملل متحد، جایزه بین المللی رهبری  به مبلغ هفتادهزار دلار  را به منظور کمک به  مردم پاکستان ، پس از سیل ویرانگر ماه اخیر، اهدا کرد.

                                     

اشتاینر، طی مراسم اهداء جایزه بنیاد تلبرگ در 30 آگوست در استکهلم سوئد که برای برنامه گرایی و رهبری اصولی ایشان به وی اهداء شد همگان را به کمک به قربانیان سیل اخیر و حمایت از کمک های انسان دوستانه  به پاکستان فراخواند. ارزش این جایزه که پیش از این نخست وزیر پیشین نروژ دریافت کرده بود به مبلغ پانصد هزار کرون سوئد، تقریباً معادل هفتاد هزار دلار آمریکاست. اشتاینر بعنوان معاون دبیرکل سازمان ملل ، خدمت حرفه ای خود را از روستایی به نام خیبر پاکستان آغاز کرده است.

وی گفت که نه تنها عمیقاً، ابعاد این فاجعه را لمس کرده است بلکه تلاش های فوق العاده جوامع و سازمان های محلی را در بسیج کمکهای امدادی درکنار حمایت جوامع بین المللی درحال گسترش یافته است.

اشتاینر به مخاطبین اعلام کرد که فوراً این وجوه را به برنامه حمایتی روستایی سرحد (SRSP) که سازمان غیردولتی ملی است و برای امداد رسانی به سیل زدگان و  تلاش برای نوسازی جوامع تحت تأثیر روستای خیبر، طی هفته های گذشته بسیج شده است منتقل خواهد کرد.

وجه نقد با تمرکز به اجرای پروژه های احیاء و بازسازی جوامع و به منظور بازگشت زندگی و امرارمعاش مردم منطقه صرف خواهد شد.

بازیهای سبز طی المپیک زمستانی ونکور کانادا

یونپ اجرای زیست محیطی بازیها را ارزیابی می کند

ونکور کانادا – 12 فوریه 2010، با آغاز بازیهای المپیک زمستانی در ونکور، ورزشکاران، تنها برای کسب مدال طلا به میدان نخواهند رفت - برگزار کنندگان مسابقات یکسری از اهداف زیست محیطی را برای ستارگان درنظر گرفته اند.

کمیته برگزاری مسابقات ونکور، با همکاری برنامه محیط زیست ملل متحد، از سه سال پیش تا به حال برای ارتقاء آگاهی های زیست محیطی و اجرای مثبت زیست محیطی رویدادهای ورزشی فعالیتهای مشترکی  می کند.

به این منظور دراکتبر 2007 و در مقر سازمان ملل واقع در نیویورک برای اجرایی نمودن این برنامه های  زیست محیطی و در جهت توسعه پایدار یادداشت تفاهمی را امضاء نموده اند.

برگزار کنندگان المپیک با انتخاب فناوریهای پاک، به منظور به حداقل رساندن تأثیرات کربنی مسابقات، بر گسترش سیستم حمل و نقل عمومی، ایجاد ساختمانهای سبزبرای محل برگزاری مسابقات و تعدیل انتشار مستقیم کربن از مسابقات تمرکز کرده است.      

برخی از مشخصه های دوستدار محیط زیست المپیک، در مکانهایی مانند سرویسهای بهداشتی با کاهش جریان آب و استفاده از آب باران برای سیفونها، استفاده از سقفهای پوشیده  از چمن به منظور استفاده کارآمد از انرژی و ایجاد انبارهای جداگانه برای مواد زائد قابل کمپوست شدن، تعبیه شده است.

اجرای این اقدامات زیست محیطی  سبز، از طریق گزار ش ارزیابی زیست محیطی یونپ در اواخر 2010 منتشر خواهد شد.

سال 2010، سال تنوع زیستی

یکسالی است که به قول جوانهای این دوره، " نافرم اسیر یکنواختی شده ام" با اینکه گاهی توسط برخی دوستان ناشناس، تهدید به بسته شدن وبلاگ و گاهی هم تشویق به نگارش مطلب جدید شده ام اما تا امروز که  وبلاگ آوای محیط زیست رو مطالعه می کردم، انگیزه جدیدی برای به دور انداختن تنبلی ها و شاید گرفتاریهای زیاد کاری نداشتم.

هربار به بهانه یکی  از وقایع زیست محیطی که در جهان رخ میدهد هوس نوشتن درمورد آن موضوع بسرم می زند اما تا به خودم می جنبم، رویداد بعدی هم از  دست میرود.

علی ایحال به بهانه اعلام سال تنوع زیستی از سوی سازمان ملل متحد، کشتی به گل نشسته محیط زیست جهانی را مجدد به آب می اندازم. بی شک آن چیزی که مرا از سکانداری آن مأیوس نخواهد کرد دستهایی است که از سوی شما در ساحل اقیانوس محیط مجازی، برایم تکان داده خواهد شد.

بدون شک آشنایی با اقدامات و تجربیاتی که تاکنون در سطح بین المللی برای حفاظت  از تنوع زیستی انجام گرفته است، می تواند گام مثبتی برای بومی سازی آنها در سطح کشور باشد. اگرچه شاید اکثر دوستداران محیط زیست با معاهدات بین المللی موجود آشنا باشند اما مرور کلی برخی بخشهای آنها، به منظور یادآوری و ایجاد تلنگر در طرح برنامه های جدید ملی خالی از لطف نخواهد بود. لذا در اینجا  مروری اجمالی به بخشهایی از  کنوانسیون تنوع زیستی خواهیم داشت. 

CONVENTION ON BIOLOGICAL DIVERSITY (CBD)

این با هدف حفظ تنوع زیستی ،استفاده پایدار از گونه های زیستی وسهیم شدن عادلانه وبرابر در منافع حاصل از کاربرد منابع ژنتیکی از جمله از طریق د سترسی مناسب به این منابع و انتقال صحیح تکنولوژی های مرتبط با در نظر گرفتن کلیه حقوق مربوط به آن منابع و تکنولوژی ها منعقد گردید.

آنچه که به طور واضح و روشن در متن این کنوانسیون به آن  اشاره و تأکید شده، عبارت است از :

–        ارزش‌ ذاتی‌ تنوع‌زیستی‌ وارزش‌های‌ اکولوژیکی‌، ژنتیکی‌، اجتماعی‌، اقتصادی‌، علمی‌، آموزشی‌، فرهنگی‌، بازآفرینی‌ وزیبایی‌ شناسانه‌ تنوع‌زیستی‌ واجزای‌آن‌ و همچنین اهمیت‌ تنوع‌زیستی‌ برای‌ تکامل‌ و حفاظت‌ از سیستم‌های‌ حفظ‌ حیات‌زیست‌ ،

–        برخورداری حق حاکمیت  کشورهای‌ جهان‌ برمنابع‌ زیستی‌ خود و مسئولیت حفظ‌ تنوع‌ زیستی‌ و استفاده‌ پایدار از منابع‌ زیستی‌ ،